نیازهای روز

در مورد اعتماد به نفس حرف های مفید زیادی زده شده . شاید چیزی که می خوام بگم متفاوت باشه و شاید هم برای بعضی ها تکراری .

خیلی پیش آدم هایی رو می دیدم که  انگار اصلا ضعف اعتماد به نفس ندارن . خیلی راحت پرخاش و بی ادبی می کردند . صداشون رو راحت بالا می بردن و هر وقت لازم بود در گیر می شدن . راحت شوخی می کردن بدون اینکه نگران این باشن که دیگران در موردشون چی میگن یا چی فکر می کنن .

 در مقابل آدم هایی هم بودن که دائم سعی می کردن با ادب باشن و مراقب حرف زدن و رفتارشون باشن مبادا دیگران نارارحت بشن . وبراشون خیلی مهم بود دیگران در موردشون چی میگن یا6 چی فکر می کنن . به نظر می رسید اعتماد به نفس در این افراد پایین و شکننده بود .

بعد ها متوجه موضوعی شدم که تونستم اون رو به قضیه اعتماد به نفس هم تعمیم بدم .

مثلا ما دو جور جنون داریم جنون زیر عقل و جنون بالای عقل . اولی همون دیوانگیه یعنی آدم عاقل نیست یا از عقلش نمی تونه درست استفاده کنه  مثلا بچه ها نمی تونند درست از عقلشون استفاده کنند . بعد عاقل می شه یعنی از عقلش خوب استفاده می کنه.

اما در عرفان یک مرحله دیگه هم داریم که آدم عقل رو پشت سر میزاره و به ابزاری میرسه که خیلی از عقل قوی تر و کارآمد تره . شاید بشه اسمش رو عشق گذاشت .

و یا مثلا در بحث آرامش هم می توان سه  مرحله قائل شد  اول آرامش قبل از طوفان بعد هم طوفان و سپس آرامش بعد از طوفان .

مثلا فردی زندگی خوب و آرامی دارد تا یک روز یک اتفاق مثل جنگ یا یک زلزله یا یک سرقت یا بیماری یا فوت یکی از عزیزان یا هر اتفاق دیگری این آرامش را بر هم میزند و زندگی شخص دستخوش طوفان و آشفتگی می شود . حالا او باید مبارزه کنه و اگر  بتوانه شرایط را کنترل کنه به آرامشی با ثبات تر از قبل می رسه و این آرامش بعد از طوفانه و اینبار کمتر چیزی می توانه اونو آشفته کنه .

این دسته بندی رو میشه به موارد دیگه هم تعمیم داد  مثلا در مورد اعتماد به نفس .

یک سری آدم ها مثل کرم می مونن اونها از اینکه کرم هستند ناراحت نیستند اما بعضی ها که فهمیدن پروانه بودن خیلی بهتر از کرم بودنه دچار ناراحتی و ضعف اعتماد به نفس می شن و در پیله خودشون فرو می رن اما اگه به حرکت و رشد خودشون ادامه بدن به زودی به پروانه ای زیبا تبدیل می شن .

اعتماد به نفس یک احساسه و احساسات انسان تحت تاثیر مستقیم تصاویر بیرونی و ذهنی هستند . تصویر ذهنی فرد از خودش و از زندگی روی احساس او اثر میزاره و اگه تصویر و تعریف خوبی از خودش نداشته باشه اعتماد به نفسش هم ضعیف میشه .

حال ریشه تصاویر و تعاریف ذهنی در کجاست ؟ در شناخت و اعتقادات و جهان بینی ما .

پس اگر تعریف ما از زندگی و جهان بینی ما و شناخت  و آگاهی ما دچار ضعف باشه تصویر ذهنی ضعیفی از خود خواهیم داشت و در نتیجه احساس خوبی به خودمون نخواهیم داشت و اعتماد به نفس ما هم ضعیف و متزلزل میشه

مثلا  اگر شما هم دنیا را یک کلاس آموزش و محلی برای رشد و تعالی بدونید دیگر بابت اشتباهات و ضعف هاتون خودتون را سر زنش نخواهید کرد چون می دونید فقط از طریق تجربه کردن زندگی و آموختن از اشتباهاته که می شه رشد کرد و به هدف زندگی نزدیک شد .

اونوقت  به جای احساس گناه احساس مسئولیت خواهید کرد و هر گز خود را سر زنش نخواهید کرد .

اونوقت خودتون رو با دیگران مقایسه نمی کنید که مثلا فلانی از من بالا تره بلکه به سادگی خواهید گفت که فلانی از من جلو تر ه من هم اگر حرکت و رشد کنم به جایی که باید برسم خواهم رسید .

البته باز هم تاکید می کنم که منکر تاثیر شرایط محیطی مثل خانواده و جامعه و وضع مالی نیستم اما توان انسان همیشه بر تر از شرایط محیطی است .

به نظر من اینکه کجا هستیم چندان مهم نیست مهم این است که از حرکت باز نایستیم .

اگر اجازه دهیم معیار های ارزش گذاری اجتماع به ما تحمیل شود آنوقت خودمان را هم با همان معیار ها ارزش گذاری خواهیم کرد و این مقایسه ممکن است یا اعتماد به نفسی کاذب به ما بدهد و یا برعکس اعتماد به نفس ما را در هم شکند .

 اگر دوستان در این مورد مطلی بیشتری دارند یاسوالی دارند خوشحال میشم در همین صفحه مطرح بشه

شاد و پیروز باشید